Τετάρτη 30 Δεκεμβρίου 2009

πύλος

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,
παρότι δεν έχω μέτρο σύγκρισης, πιστεύω ότι ήταν τα πιο όμορφα Χριστούγεννα της ζωής μου! Με τη θετή οικογένειά μου περάσαμε παραδοσιακά:
Πήγαμε στην Πύλο, όπου είχε 20 βαθμούς Κελσίου, και όλοι έλεγαν ότι τους θύμιζε Πάσχα. Δεν ξέρω τι είναι αυτό το ...Πάσχα, αλλά αν μοιάζει με τα Χριστούγεννα, ανυπομονώ να ΄ρθει!

Στην Πύλο ήταν πολύ ωραία, γιατί ο Ψηλός είχε κουβαλήσει και τους φίλους τους, για να γιορτάσουν όλοι μαζί την Έλευση του Θεανθρώπου. Έτσι κυκλοφορούσαμε παντού μπουλουκηδόν, εγώ και τα εννέα δίποδα του εορταστικού pack μου. Βέβαια ορισμένες φορές ήταν δύσκολο να τους οργανώσω (γιατί ήταν και ασυνεννόητοι...), αλλά σε γενικές γραμμές έμεινα πολύ ικανοποιημένος από την ηγεσία μου.

Η καλύτερη στιγμή των φετινών γιορτών ηταν πιστεύω η επίσκεψή μας στον Καταρράκτη Καλάμαρη. Για να φτάσουμε εκεί ακολουθήσαμε ένα μονοπάτι άπειρου φυσικού κάλλους, αλλά περιορισμένου διαθέσιμου ύψους. Φυσικά ο Ψηλός δεν πτοήθηκε, αλλά για ακόμα μία φορά απέδειξε ότι είναι πολύ φλέξυ τύπος.

Τα νερά της λιμνούλας ήταν κάπως πιο θολά, απ΄ ότι φαίνεται στην φώτο, αλλά αυτό δεν εμπόδισε την Ηλίθια να πέσει για μία "βουτίτσα". Είναι ακόμα μικρή και επιπόλαια, αλλά με τον καιρό θα σιάξει...

Η χειρότερη στιγμή των γιορτών ήταν εκείνη που ο Ψηλός και η Ηλίθια συνεργός του με πέταξαν επίτηδες - το τονίζω - στη θάλασσα και κράτησε μία αιωνιότητα, μέχρι να καταφέρω να βγω σώος και καταπουντιασμένος στην ακτή.
 
Η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο...

Πέμπτη 17 Δεκεμβρίου 2009

βελτιστοποίηση

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,
σήμερα είμαι στεναχωρημένος, γιατί η Ηλίθια με μάλωσε άδικα! Εγώ δεν έκανα τίποτα κακό...
Ίσα ίσα ήμουν πολύ πρόθυμος για παιχνίδια και κουνούσα ουρίτσα. Είμαι σίγουρος ότι έβαλα τα δυνατά μου να την ευχαριστήσω γιατί, όταν μου πέταξε το παιχνίδι μου από τον καναπέ, εγώ τσακίστηκα να το πιάσω. Μάλιστα, επειδή είμαι και πολύ έξυπνος, διάλεξα τη συντομότερη δυνατή διαδρομή...

...που τελείως συμπτωματικά έτυχε να περνάει από πάνω της, την ώρα που κρατούσε μία κούπα καφέ...

Τετάρτη 16 Δεκεμβρίου 2009

αφύπνιση

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,
αυτός ο Ψηλός έχει βαλθεί να με ξεκάνει! Κάθε πρωί με ξυπνάει από τις 6:30. Μάλλον πρέπει να είναι βαρύκοος, ο καψερός, γιατί βάζει 5 ξυπνητήρια μέχρι να καταφέρει να σηκωθεί! Και καλά η Ηλίθια που κοιμάται σα βόιδι, δεν καταλαβαίνει τίποτα... Εγώ όμως τι φταίω να πετιέμαι από τον ύπνο μου κάθε 7 λεπτά;
Προχθές μάλιστα έκανε και παράπονα (!), γιατί, λέει, δε σηκώνομαι πια το πρωί. Μαααααάλιστα....Τίποτα άλλο; Μήπως να σου φέρνω και τον καφέ σου; Πώς τον προτιμάς;

Δευτέρα 14 Δεκεμβρίου 2009

επιστροφή

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,
γύρισα σπίτι.


Παρασκευή 11 Δεκεμβρίου 2009

απόδραση

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,
αν μετράω καλά (γιατί με τόσο ύπνο εύκολα χάνεις το μέτρημα) έρχεται σαββατοκύριακο. Ωστόσο δεν έχω αντιληφθεί κανενός είδους εκδρομική προετοιμασία. Θα πρέπει να ξέρουν ότι αν δεν με πάνε πουθενά, έχω καταστρώσει σχέδιο απόδρασης.

Πέμπτη 10 Δεκεμβρίου 2009

διάταση

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,
κάτι μου λέει ότι η ώρα της βόλτας πλησιάζει... Ας αρχίσω να κάνω ζέσταμα και διατάσεις...
 

Τετάρτη 9 Δεκεμβρίου 2009

ανακάλυψη

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,
χθες με είχε πιάσει μία απίστευτη ανία. Ένιωθα πως η ώρα δεν περνάει με τίποτα... Έπαιξα λίγο με το μπαλάκι μου, μάσησα τα παιχνίδια μου, κοιμήθηκα, ξύπνησα, ήπια λίγο νερό, γάβγισα ένα σκύλο που πέρναγε κάτω από το μπαλκόνι... Βαρεμάρα....
Μέχρι που ανακάλυψα ένα νέο φανταστικό παιχνίδι, και ιδού το αποτέλεσμα:

Τώρα μάλιστα! Η διαμονή στο σπίτι έγινε πραγματική διασκέδαση!

Τρίτη 8 Δεκεμβρίου 2009

τριχόπτωση

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,
σήμερα νιώθω λιιιίγο καλύτερα, μαλλόν θα ζήσω. Καραφλός ίσως, αλλά θα ζήσω... Ναι, ναι, καραφλός. Τις τελευταίες μέρες παρατηρώ μία εντονότατη τριχόπτωση.

Η Ηλίθια δεν προλαβαίνει να τινάζει τα σκεπάσματα και να πηγαίνει τα αυτοκίνητα για πλύσιμο. Πιστεύω ότι έχει γίνει γραφική... Και αν κρίνω από τις δολοφονικές ματιές που μου ρίχνει, δεν το διασκεδάζει ιδιαίτερα. "Μηηηηηή! Όχι, εκεί... Μην ακουμπάς, μην κουνιέσαι, μην ανεβαίνεις, μην κατεβαίνεις... μην πλησιάζεις!"
Γούστο θα ΄χει στο τέλος να μου απαγορέψει να ανεβαίνω στον καναπέ ΜΟΥ...

Δευτέρα 7 Δεκεμβρίου 2009

γρίπη

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,
σου γράφω από το κρεβάτι του πόνου. Σήμερα, δεν είμαι καλά. Ξύπνησα κουρασμένος και ανόρεχτος. Να σκεφτείς, μου έβαλε η Ηλίθια παριζάκι για να με καλοπιάσει και εγώ ούτε καν κουνήθηκα....

Νομίζω πως έχω πουντιάσει από τα πολλά μπάνια που με έκαναν το σ/κ. Λες και δεν είχαν ξαναδει λασπωμένο σκύλο ξανά στη ζωή τους...
Μόνο να κοροιδεύουν τον Προκόπη για την καινούργια κάπα του ξέρουν! Μακάρι να είχα και εγώ ένα ρουχαλάκι να βάλω επάνω μου..., μπρρρρ....

Από χθες το μεσημέρι δεν αισθανόμουν καλά. Είχα ένα ανακάτεμα στο στομάχι μου... ώσπου ξέρασα σε 5 διαφορετικά σημεία. Δυστυχώς, όλα στην κουζίνα, γιατί δεν πρόλαβα να πάω στην τουαλέτα, ως όφειλα.

Ελπίζω τουλάχιστον να γυρίσουν γρήγορα να μου βάλουν θερμόμετρο, γιατί νομίζω ότι με πιάνουν ρίγη, μπρρρρ.... Μάλλον ανεβάζω πυρετό, δεν ξέρω, δεν είμαι καλά... Λες να είναι η νέα γρίπη;


Παρασκευή 4 Δεκεμβρίου 2009

καταγωγή

Σήμερα ανακάλυψα εδώ τη σημασία του ονόματός μου...

Ερρίκος, Έρρικα: σκανδιναβικής προέλευσης όνομα που σημαίνει «αρχηγός», «δυνατός άντρας».
Το όνομα αυτό δίνει στον άντρα έναν ανοιχτό και κεφάτο χαρακτήρα. Η γυναίκα είναι πιο συνεσταλμένη και πολύ φιλάρεσκη. Κι οι δυο έχουν κοινωνικές φιλοδοξίες και δεν λείπουν απʼ τις συγκεντρώσεις.

Ελπίζω να το διαβάσει ο Ψηλός που ζηλεύει τις κοινωνικές μου δεξιότητες (και να σκάσει από τη ζήλια του!). Δε σε χάλασε ψαρούλη που είμαι φτιαγμένος για σουαρέ και ρεβεγιόνς...

δημοσιότητα

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,
Ακούω συνέχεια τις αποτυχημένες προσπάθειες των δημοσιογράφων να παρουσιάζουν τα διάσημα ζευγάρια της σοου μπιζ με ένα όνομα, π.χ. Μπραντζελίνα, Τομκατ, κ.λ.π.

Ειδικά το πρώτο - με τα λίγα ελληνικά που καταλαβαίνω - δεν φτάνει που είναι κακόηχο, πέφτει και θύμα κακομεταχείρισης. Η Ηλίθία για παράδειγμα, που είναι μεγάλο ψώνιο και παρακολουθεί σοου μπιζ, για πολύ καιρό τους έλεγε "Μπραντζολίνα". Από το Μπραντ και το Τζολί, προφανώς. Το χειρότερο ήταν τότε που είχαν γεννήσει το μικρό "Μπραντζολάκι".

Από το Μπραντ και το φραντζολάκι, προφανώς.

Αχ, ζω για τη μέρα που ο Ψηλός και η Ηλίθια θα γίνουν διάσημοι, και ο κόσμος θα τους γνωρίζει ως "Ψιλοηλίθια".

φτερουγίσματα

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,
χθες συνέβη το εξής αναπάντεχο: αντι να φύγει η Ηλίθια το πρωί και να με κλειδώσει σπίτι, με πήρε μαζί της και πήγαμε στη Χαλκίδα. Αφού τελειώσαμε τις υποχρεώσεις μας (ΙΚΑ, ΑΜΚΑ, ΣΥΚΑ, κλπ.) πήγαμε στον Αγ. Νικόλαο, την κεντρική πλατεία της πόλης.
Εκεί έχει ένα μεγάαααλο μαρμάρινο νερόλακο που εκτοξεύει νερό με πίεση. Γύρω του μαζεύονται αυτοί οι φτερωτοί αρουραίοι. Φυσικά, δεν έμεινα με σταυρωμένα πόδια, αλλά πλησίασα ύπουλα, "ζύγισα" τον αντίπαλο και εξαπέλησα την επίθεσή μου. Θρίαμβος!

Όλε! Όλε! Όλε!

Τετάρτη 2 Δεκεμβρίου 2009

τούμπα

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,
πολλή πλάκα! Χθες είχα βγάλει βόλτα την ηλίθια στο πάρκο του Σεφ. Εκεί βρήκα το φίλο μου, το Μαύρο, και κάναμε τρελό παιχνίδι: τρέξιμο, πάλεμα, δάγκώματα, ποιος θα βάλει τον άλλο κατω...
Κάποια στιγμή μπήκαμε σε ένα περιφραγμένο γηπεδάκι και η Ηλίθια μας ακολούθησε. Έκανε μερικά επιτόπια αλματάκια και μετά άρχισε να τρέχει. Δηλαδή τι να τρέχει; Σε αργή κίνηση πήγαινε, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας. Που λες, εκεί που ξεκίνησε να τρέχει, μπαμ!, σκάει πάνω της ο Μαύρος από το πλάι, και πάρτην κάτω!
Χα, χα, είχε πολλή πλάκα! Δεν είχα ξαναδεί κανέναν να σκάει κάτω με το γόνατο.
Πάω από πάνω της να δω αν είναι καλά, μυξόκλαιγε... Δεν έδειχνε να καταλαβαίνει τι της συναίβει. Στην αρχή τα έβαλε μαζί μου, μετά με το φίλο μου το Μαύρο, αλλά στο τέλος φιλιώσανε.

Τρίτη 1 Δεκεμβρίου 2009

αγανάκτηση

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,
έχει και η υπομονή τα όριά της! Εντάξει, είπαμε, είμαι ένας ανοιχτόμυαλος και προοδευτικός ηγέτης, αλλά αυτό το pack ώρες ώρες με βγάζει απ΄τη γούνα μου.

Για παράδειγμα ο Ψηλός... ολημερίς σουρτουκεύει και όταν γυρίζει από τα κακόφημα μέρη που γυρνάει, ψυθιρίζει προστυχόλογα ("U sexy mothafucka!") στο αυτί μου - γεγονός που μου προκαλεί απίστευτη συστολή. Δεν φτάνει που έχει κακή διαγωγή, είναι και ξερόλας! 

Χθες προσπάθησα να του εξηγήσω από που βγαίνει η φάβα, ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν δικαίωμα να πολτοποιούν το όσπριο της αρεσκείας τους (και ότι όταν δεν του αρέσει δεν είναι σωστό να το φτύνει - με κάνει ρεζίλι στις ταβέρνες).

Μάταιος κόπος! Στύλωσε τα ποδαράκια του στο πάτωμα και άρχισε τη μιρλίτσα. "Όχι, όχι, όχι! στο χωριό μου εμείς έχουμε λαθούρι και είναι κόκκινο!". Για να κλείσουμε λοιπόν το θέμα της φάβας - που σκασίλα μου και αν έπεφτε ακρίδα - παραθέτω ένα απόσπασμα από επίσημο έγγραφο αναρμόδιου υπουργείου:


Ι. Φυτικό υλικό: Η πρώτη ύλη για την παραγωγή της «Φάβας Σαντορίνης» χρησιμοποιείται αποκλειστικά το φυτικό είδος (Lathyrus clymenum L.). [...]
Το φυτικό αυτό είδος είναι πέραν κάθε αμφιβολίας διαφορετικό από τα κατεξοχήν χρησιμοποιούμενα στην υπόλοιπη Ελλάδα φυτικά είδη για την παραγωγή φάβας (λαθούρι-Lathyrus sativus  L., ωχροί-Lathyrus Ochrus, L., κουκιά-Vicia faba L.) 



Α, υπάρχει και κόκκινο μπιζέλι... Lathyrus cicera (Red Pea)

Δευτέρα 30 Νοεμβρίου 2009

φάβα

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,
στη σύντομη ζωή μου έχω ακούσει αμέτρητες φορές τον Ψηλό να γκρινιάζει για τη φάβα. Γεγονός που θα είχε κάποιο νόημα, εάν ήταν κριτικός εστιατορίων, γευσιγνώστης, σεφ, μάγειρος, ή έστω ...φοιτητής που πειραματίζεται στην κουζίνα. Πόσο μάλλον που ο Ψηλός δεν μπορεί να ξεχωρίσει τη γάστρα απ΄το τσικάλι, ή την ντομάτα από το λωττό, κ.ο.κ.
Εκνευρίζεται κάθε φορά που η φάβα του είναι φταιγμένη από ρεβύθια,


αλλά το αποκορύφωμα της μίρλας ήταν φέτος το καλοκαίρι στη Μυτιλήνη, όπου οι άνθρωποι κάνουν το λάθος να φτιάχνουν τη φάβα από ένα πράσινο μπιζέλι (μπλιάχ!).

Εμένα η φάβα μου είναι τελείως αδιάφορη ως γεύση, δηλαδή και να έλειπε τελείως από τον κόσμο δε θα σταναχωριόμουνα, αλλά επειδή δεν αντέχω να ακούω άλλη γκρίνια, παραθέτω το παρακάτω απόσπασμα (από http://gastristeros.blogspot.com/)


Λίγα λόγια για τη φάβα από το λαθούρι το ευεργετικό.
Φάβα λοιπόν, δεν είναι ένα συγκεκριμένο όσπριο, για τη λέξη ερίζουν πολλοί, γράφοντας ανακρίβειες για το αν πρόκειται για χυλό από κουκιά ή από άλλα όσπρια.
Φάβα στη λατινική γλώσσα σημαίνει έτνος, λέξη αρχαιοελληνική που σημαίνει χυλός από οποιοδήποτε όσπριο.


φάβα, Ῥωμαίοις τὸ ἔτνος ἐδόκει καλεῖν

Για το όνομα της φάβας, την ιστορία για το πως απέκτησε το όνομα της, είχα γράψει και πολλά άλλα που τώρα δεν είναι ώρα να επαναλάβω, άλλωστε περιλαμβάνονται στο βιβλίο διατροφής που ετοιμάζω με πληροφορίες για τη διατροφή από τα πρώτα βήματα των ανθρώπων μέχρι τις μέρες μας.


Η φάβα που σήμερα μαγειρεύω είναι το λαθούρι της Θήρας,
«είδος νομευτικόν, ενίοτε καλλιεργούμενον», όπως αναφέρει ο Καββάδας στο εννιάτομο εικονογραφημένο Βοτανικό Φυτολογικό Λεξικό.
Από τους καρπούς αυτού του φυτού παράγεται η κίτρινη φάβα όπως αναφέρει και ο Γεννάδιος στο Φυτολογικό Λεξικό του όπου αναφέρει:
«παρ’ ημίν την αρίστην φάβαν παράγει και εξάγει η Θήρα, ένθα ο λάθυρος ούτος καλλιεργείται εκτενώς»


Καρποί του φυτού (Lathyrus clymenum), που πρόκειται για ένα είδος αρακά, όπως είχαμε αναφέρει και παλαιότερα, έχουν βρεθεί στον οικισμό της Εποχής του Χαλκού, στο Ακρωτήρι της Σαντορίνης, στην προϊστορική Θήρα.




Στο νησί της Σαντορίνης εδώ και 4000 χρόνια καλλιεργείται το είδος, διεσώθηκαν καρποί και καλλιεργούνται μέχρι σήμερα από οικογένειες και ανθρώπους με μεράκι όπως ο (Γιαγκούλας) ο γνωστός Γιώργης Αλεφραγκής και ο (Μπελάς) Μιχάλης Αρβανίτης, που δεν υπέκυψαν στις μονοκαλλιέργειες, κράτησαν ντόπιο σπόρο και με σεβασμό σε πατροπαράδοτες μεθόδους καλλιεργούν με παραδοσιακές μεθόδους, επιμένοντας σε καλλιέργειες όπου τα πάντα γίνονται με το χέρι και παραδοσιακά μέσα άλεσης.


Παρόμοιες καλλιέργειες υπήρχαν παλαιότερα σε πολλά μέρη της Ελλάδος, όπως αναφέρει ο Γεννάδιος
«νομευτικόν, κοινόν πολλαχού της Ελλάδος»,
σήμερα ο ελληνικός σπόρος καλλιεργείται εκτός από την Σαντορίνη και στην Ανάφη όπου όπως αναφέραμε σωστά ονομάζεται το φάβα, τηρείται το ουδέτερο γένος, τους λόγους αναφέραμε παλαιότερα.
Επίσης στην Κρήτη μέχρι πριν λίγο καιρό καλλιεργούσαν αυτό το είδος, σήμερα δεν ξέρω αν ακόμη υπάρχει η παραδοσιακή αυτή καλλιέργεια.


Είτε από παραδοσιακό ελληνικό σπόρο, είτε παραγόμενο με μαζικές βιομηχανοποιημένες καλλιέργειες, το λαθούρι είναι πλούσιο σε σίδηρο, μαγνήσιο, κάλιο, ποτάσιο, βιταμίνες B, C, E, φολικό οξύ, πρωτεΐνες, έχει χαμηλής περιεκτικότητας λιπαρά, υψηλή περιεκτικότητα φυτοχημικών ουσιών που συμβάλλουν στην αναπαραγωγική διαδικασία, βοηθούν την ανάπτυξη των παιδιών, ουσίες που είναι κατάλληλες στην πρόληψη καρδιαγγειακών παθήσεων, πιθανή πρόληψη κατά του καρκίνου και του διαβήτη


Είναι πλούσιο σε φυτικές ίνες, που βοηθούν στη μεταφορά του περιεχομένου των εντέρων, συμβάλλει έτσι κατά της δυσκοιλιότητας. Η κατανάλωση του μειώνει τη χοληστερόλη του αίματος, εξασφαλίζοντας προστασία στην καρδιά. Για το λόγο αυτό αντικαθιστώντας με αυτό το όσπριο αλλά και με τα υπόλοιπα όσπρια το κρέας στις διατροφικές μας συνήθειες, χαρίζουμε μεγάλο δώρο στο καρδιαγγειακό μας σύστημα. Αντίθετα το κρέας επειδή είναι πλούσιο σε λιπαρές ουσίες και χοληστερόλη θεωρείται ακατάλληλο και επικίνδυνο αν καταναλώνεται σε μεγάλες ποσότητες και συχνά.


Το λαθούρι είναι φτωχό σε σάκχαρα και πλούσιο σε σύνθετους υδατάνθρακες, έχει χαμηλό γλυκαιμικό δείκτη, οπότε ενδείκνυται ως κατάλληλη τροφή για τους διαβητικούς κι όσους θέλουν να κάνουν δίαιτα ή απλά να τηρήσουν μια υγιεινή διατροφή.
Η φάβα από λαθούρι προσδίδει περίπου 80kcal ανά 100γρ.


Το λαθούρι αντίθετα από τα υπόλοιπα όσπρια είναι εύπεπτο, για το λόγο αυτό είναι όσπριο που είναι κατάλληλο για τους ηλικιωμένους, στα ιδρύματα όπου φιλοξενούνται ηλικιωμένοι χρησιμοποιείται ως βραδινό σε ελαφριές σουπίτσες-χυλούς.

Παρασκευή 27 Νοεμβρίου 2009

κούραση

Σήμερα το πρωί ξύπνησα κουρασμένος... Δεν ξέρω και αυτός ο καναπές είναι κάπως άβολος. Άσε που είναι πια μικρός και δεν χωράμε. Να μόνο εγώ να ξαπλώσω λίγο να τανυθώ πάει ο καναπές...


Ρε παιδιά τι θα γίνει με εκείνον τον τριθέσιο το γωνιακό; Άντε να μπορούμε να βολευτούμε όλοι. Δε νιώθω καλά που πρέπει να σας διώχνω για να πέσω για ύπνο!

αγωνία

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,
τις τελευταίες τρεις μέρες ο Ψηλός ήταν κάπως απόμακρος και ψυχρός. Σήμερα ντύθηκε να φύγει χωρίς να με πάει καν την πρωινή μου βόλτα. Εγώ στ΄ ορκίζομαι δεν του έχω κάνει τίποτα! 
Πέρα δήλαδή από αυτά που του κάνω κάθε μέρα, να πηδάω πάνω του την ώρα που προσπαθεί να φάει, να μασάω το αυτί του και να κλέβω τις παντόφλες του. Αλλά αυτά το ξέρω ότι δεν τον ενοχλούν. Ίσα ίσα τον διασκεδάζουν και δείχνει να το απολαμβάνει κάθε φορά.

Το μόνο που μπορώ να σκεφτώ είναι ότι με ζηλεύει... Χμ... Έχει υποπέσει στην αντίληψή μου ότι από τότε που έπιασε δουλειά έχει γίνει κάπως... πως να το πώ;... σφιχτόκωλος; όχι, όχι, κάπως αλλιώς λέγεται... Α, ναι! Δυσκοίλιος! Ναι, νομίζω ότι έχει χάσει το ρυθμό του, δεν βολεύεται, πώς το λένε;
Βλέπει λοιπόν εμένα που είμαι σούπερ φιτ και τσαχπινοκώλης και τα κάνω δυο φορές τη μέρα και πρασινίζει από τη ζήλια του (δηλαδή ελπίζω να είναι από αυτό και όχι από κάτι που έχει μείνει μέσα του βδομάδα, χι, χι, χι)
Επείδη όμως είμαι μεγάλη καρδιά και θέλω να τον βοηθήσω, έκανα μία έρευνα και ανακάλυψα τον εγκυρότερο πίνακα διαβάθμισης του προβλήματος:

Ψηλέ, έλα ρε να πάμε καμιά βολτίτσα να ρίξουμε καμιά τρεχάλα! Θα σε κάνω εγώ Τύπο 4, πριν το καταλάβεις.

Δυστυχώς, αγαπημένο μου ημερολόγιο, αντί να στραφεί για συμβουλές σε μένα που ξέρω από καλό χέσιμο, ρωτάει τη μάνα του και την Ηλίθια. Τον έχουν φλομόσει στα χαμομήλια, τα μέλια, τις πορτοκαλάδες, τα μπισκότα και τα ματζούνια. Χθές μάλιστα η Ηλίθια του έδωσε και χαπάκι. 
Εγώ δεν τα συμπαθώ καθόλου αυτά τα σκευάσματα. Και όταν πάει η Ηλίθια να μου δώσει εμένα κανένα, κάνω ότι το καταπίνω και μετά πάω παραδίπλα και το φτύνω. Είναι επικίνδυνα αυτά τα χαπάκια. Ούτε ξέρεις πως λειτουργούν, ούτε τι ώρα σε πιάνουν, είναι και επικίνδυνα... Άσε που μία φορά είχα ακούσει μία ιστορία από ένα μαύρο σκύλο, που λέει ότι το διάβασε σε μία εφημερίδα που βρήκε στο δρόμο. Μου έδειξε και τη φωτογραφία:
 


Πέμπτη 26 Νοεμβρίου 2009

απόλαυση

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,
τι μαρτύριο ήταν και αυτό το χθεσινό;;; Έρχεται λοιπόν ο Ψηλός με ένα ταπεράκι. Εγώ το κατάλαβα από την πρώτη στιγμή ότι κάλο υπάρχει εκεί. Και με το που ανοίγει... Πω πω μύρισε όλο το δωμάτιο... Ήταν κάτι ζουμερά κεφτεδάκια, δηλαδή, τι κεφτεδάκια; Κεφτεδάρες ήτανε! Σε κόκκινη σάλτσα. Όχι, από αυτές τις νερούλές, όχι, όχι. Αυτή ήταν πλούσια, βελουδένια, με κομματάκια ντομάτας... να σαν και αυτά:


Ντουβρουτζά έπαθα μέχρι να ρθουν στο πολυτραπέζι/κομόδινο. Φυσικά, δεν με άφηναν να φάω. Αλλά και εγώ, εκεί, δεν τους άφηνα σε ησυχία. Ευτυχώς, περίσσεψαν δυο κεφτεδούμπες και για μένα. Αχ, από χθες δεν μπορώ να σταματήσω να τα σκέφτομαι.

Τετάρτη 25 Νοεμβρίου 2009

στεναχώρια

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,
είμαι πολύ στεναχωρημένος. Εκεί που πίστευα ότι το pack μου έχει αποκτήσει ένα κύρος, μία συνέπεια, μία σταθερότητα, μία παρουσία... ο Ψηλός μου την έσκασε! Πολύ φοβάμαι ότι με πούλησε. 


Αν κρίνω μάλιστα από το ντύσιμό του, που μου κυκλοφορεί πλέον ολημερίς σα φιγουρίνι, πιστεύω ότι έχει χωθεί σε κάποιο από αυτά τα ψιλομύτικα, μπουρζουά πάκς του Κωλονακίου.
Έχω ακούσει ότι οι σκύλοι του Κωλονακίου βγαίνουν βόλτα με Φιλιπινέζες. Εγώ φιλιπινέζες δεν έχω δει, αλλά τις φαντάζομαι κοντές, άσχημες και άγριες. "Αν δεν κατουρήσεις εδώ και τώρα, θα στο κόψω!"

Παρασκευή 20 Νοεμβρίου 2009

συμπαράσταση


Αγαπημένο μου ημερολόγιο,
ο Ψηλός περνάει δύσκολες ώρες ψάχνοντας για δουλειά. Το πρόβλημά του φαίνεται να είναι το γεγονός ότι είναι ιδιαίτερα ικανός, και κατά συνέπεια περιζήτητος. Το αποτέλεσμα βέβαια είναι να τρέχει σε ένα σωρό συνεντεύξεις, να αγχώνεται για την παρουσία του και να ιδρώνει τα πουκάμισά του. Στη συνέχεια τα πουκάμισα κάνουν κίτρινους λεκέδες στη μασχάλη, που φεύγουν μόνο με πλύσιμο. Από τα πολλά πλυσίματα τα πουκάμισα γαριάζουν και δε φαίνονται πια σαν καινούργια.


Αποφάσισα λοιπόν να του δώσω μερικές πρακτικές συμβουλές για να καταφέρει να ξεφύεγει από τους επίδοξους εργοδότες/δεσμοφύλακες, βασιζόμενος στην προσωπική μου πείρα. 
  • 1ον: Κάνε την πάπια.

  •   2ον: Παίξτο τρέλα...

Τρίτη 17 Νοεμβρίου 2009

ορφάνια

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,
έχω σοκαριστεί! Ανακάλυψα ότι υπάρχει στον κυβερνοχώρο ένας τύπος που μου μοιάζει απίστευτα... Ιδού:

Λέτε να είναι αδελφός μου; Και ποιος είναι αυτός ο άσχημος φαλακρός δίπλα του; 
Από μικρός είχα καταλάβει ότι κάτι δεν πάει καλά με την οικογενειά μου... Απλά ένιωθα ότι δεν ταιριάζω... Οι άνθρωποι γύρω μου δεν με καταλαβαίνουν...
Όσον αφορά την Ηλίθια ήμουν σίγουρος ότι δεν είναι η βιολογική μου μητέρα. Είναι απλό: είναι Η-λ-ί-θ-ι-α. Αλλά για τον Ψηλό είχα ακόμα αμφιβολίες... Είναι τριχωτός, κατουράει όρθιος, τρώει γρήγορα με μεγάλες μπουκιές, δεν του αρέσει να του πειράζουν τα αυτιά... Όσο να πεις, υπάρχουν ομοιότητες.
Τώρα όμως ξεκαθαρίζουν όλα: είμαι υιοθετημένος! Μόνος και καταφρονεμένος θα πορεύομαι στη ζωή...

ανησυχία

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,
τις τελευταίες μέρες ο Ψηλός φέρεται περίεργα. Συνέχεια κρυώνει και κάθεται κάτω από τα σκεπάσματα. Μου φαίνεται στεναχωρημένος. Χθες του έγλειψα τη μύτη και ήταν ...στεγνή! Ανησυχώ... 


Αν πάθει κάτι, ποιος θα αναλάβει την πρωινή μου βόλτα;

Δευτέρα 16 Νοεμβρίου 2009

πεζοπορία

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,
την Κυριακή περάσαμε υπέροχα! Πήγαμε εκδρομη στην Πάρνηθα. Ξεκινήσαμε μία δίωρη πεζοπορία από το Καταφύγιο Μπάφι, ακολουθώντας τα σηματοδωτημένα μονοπάτια με τον κόκκινο κύκλο, κυριολεκτικά μέσα στο δάσος. Ήταν τέλεια! Φυσικά ανέλαβα το σημαντικότερο ρόλο, αυτόν του ιχνηλάτη-οδηγού. Μάλιστα, επειδή είμαι σβέλτονς, έπρεπε να σταματάω σε τακτά χρονικά διαστήματα για να πλησιάσουν και οι άλλοι. Ειδικά η Ηλίθια είναι η προσωποποίηση της αργοπορίας, αλλά την αγαπάμε, γιατί είναι γυριστρούλα. 


Δυστυχώς δεν έχω φωτογραφικά ντοκουμέντα γιατί ο Ψηλός ξέχασε τη φωτογραφική και η Ηλίθια το κινητό της. Υπήρχε βέβαια και η κάμερα στο κινητό του Ψηλού, αλλά όπως  είχε πει  κάποτε ένας σοφός άνδρας "αυτή βγάζει μόνο νεκρή φύση... σε τρίποδο".Ελπίζω όμως να ξανπάμε σύντομα και να βγάλουμε πολλές πολλές φωτογραφίες με τα κατορθώματά μου!
Μετά τη βόλτα μας καθίσαμε για καφέ στο Καταφύριο. Υπήρχαν αρκετοί άνθρωποι που ήθελαν να μου χαρίσουν τα χάδια τους. Υπήρχε όμως και μία ενοχλητική μαυρούκα, η Ναόμι. Θα της δείξω εγώ...

Πέμπτη 12 Νοεμβρίου 2009

ανακούφιση

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,
επιτέλους η επιμονή μου άρχισε να αποδίδει καρπούς. Χθες συνέβη το εξής κοσμοιστορικό: 3 βόλτες! Μάλιστα, βόλτα και το πρωί, και το απόγευμα και το βράδυ... Αμέ!
Η αλήθεια είναι ότι είχα αρχίσει να απελπίζομαι με την Ηλίθια που έχω μπλέξει. Φοβόμουν ότι ίσως να είμαι καταδικασμένος να ανακουφίζομαι στη ντουζιέρα για την υπόλοιπη ζωή μου. Χρειάστηκε να επιστρατεύσω όλη μου την πονηριά και να καταστρώσω ένα σατανικό σχέδιο δράσης για να ανατρέψω το status quo της βόλτας. Άρχισα λοιπόν να το παίζω βλάκας, ότι τάχα μου, τάχα μου δεν αντιλαμβανόμουν που πρέπει να τα κάνουμε. Και δώστου κατούρημα στο πάτωμα του μπάνιου... Και με χαλάκι, και χωρίς χαλάκι... Τσουρ, τσουρ, τσουρ... Είδε κι απόειδε η Ηλίθια να σφουγγαρίζει το μπάνιο, απελπίστηκε και τελικά ενέδωσε. 
Τώρα, μόλις με βλέπει να πλησιάζω την πόρτα παρακλητικά, πετιέται πάνω σαν ελατήριο, βάζει ότι βρει μπροστά της και βουρ... έξω! 

 

Τετάρτη 4 Νοεμβρίου 2009

τζαζ

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,
δε φτάνει που δε μ΄αφήνουν να κοιμηθώ τις 18 ώρες ύπνου την ημέρα που έχω ανάγκη, για να συνεχίσω αυτήν την υπερπαραγωγή τρίχας, αυτή η Ηλίθια έχει χαζέψει τελείως από την πολλή τηλεόραση. Βγαίνει έξω με το μαλλί σαν άλλη "σίσσυ-μάνα-χρηστίδου μες την καλή χαρά" με την μπουτουνιέρα/λελούδι στο πλάι. Ιδού οι πομπές της...

αυπνία

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,
σήμερα το πρωί ο Ψηλός και η Ηλίθια με ζάλισαν μέχρι να ξεκουμπιστούν. Είχαν πιάσει τον καναπέ μου και μπουρ, μπουρ, μπουρ... Δε λέω, καλά παιδιά είναι, αλλά αυτή η μουρμούρα τους Παναγιά μου... δεν αντέχεται. Ειδικά σήμερα που έπαιζαν Γκρινιάρη. 

Αυτό είναι πολύ κλασσικό παιχνίδι στο σπίτι μας. Είναι πολύ απλό. Καθώς κάθονται στον καναπέ, ο ένας από τους δύο αρχίζει να κατεβάζει σιγά σιγά τα μούτρα του, και να κάνει κάτι σπαστικά. Π.χ., να ξύνει τη μύτη μου, να τρώει τα νύχια του, να ξεκουμπώνει το κουμπί του παντελονιού ξεφυσσώντας (ενώ το κουμπί είναι ήδη ξεκούμπωτο), να ξύνει τα φρύδια του, να μαδάει το κεφάλι του, να ξεροκαταπίνει και άλλα τέτοια χαζά. Ο αντίπαλος έχει στη διάθεσή του τρία όπλα: 
  • Να αγκαλιάσει τον αντίπαλο με κεφαλοκλείδωμα,
  • Να πέσει πάνω του ώσπου να πάθει ασφυξία,
  • Να τον κανακέψει μέχρις αηδίας "σώπα, σώπα, κουτσουνάκι μου, γούτσου, γούτσου, γούτσου

Ώσπου κάποια στιγμή ο ξινισμένος (a.k.a stravonini) λυγίζει και σκάει χαμογέλακι... Μετά είναι η σειρά  του νικητή να αρχίσει να γκρινιάζει, κ.ο.κ.

Μ΄ αυτά και μ΄ εκείνα, εγώ χάνω τον πρωινό μου ύπνο (...που όλοι ξέρουμε πόσο απαραίτητος είναι για την επιδερμίδα). Άσε που ο ύπνος μετά  τις λαχταριστές συνταγές της Ντίνας Νικολάου είναι πάντα πιο γλυκός!

Δευτέρα 2 Νοεμβρίου 2009

ανωτερότητα

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,
επειδή είμαι μεγαλόθυμος (ένα από τα πολλά μου χαρίσματα...), αφιερώνω αυτό το ποστ στον εχθρό. Ο εχθρός έχει πολλά πρόσωπα. Πουτανιάρικα, με ουρίτσα. Στη φώτο βλέπετε μόνο 3 από αυτά: τη γριά πουτάνα και τα τσικό της.

Κοιτάξτε τες καλά, γιατί δεν θα τις ξαναδείτε! 
Όχι, δεν τις έσκισα... Παρότι η υπεροχή μου στην αυλή ήταν ξεκάθαρη, αποφάσισα να μη λερώσω τα δόντια μου με αίμα. Προτίμησα να αφήσω το βαρύ χειμώνα της Βοιωτίας να αποτελιώσει το έργο μου... Adieu, ψιψινέλς!

Κυριακή 1 Νοεμβρίου 2009

κανελίτσα

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,
σήμερα ξεκινήσαμε παρά την κακοκαιρία να κάνουμε το γύρο των χωριών του Ελικώνα. Ανεβήκαμε από τη Θίσβη, όπου συναντήσαμε πολλά "ουράνια τόξα". Μάλιστα σαν να μην είχαν ξαναδεί ποτέ  τους τέτοιο θέαμα, ο Ψηλός σταματάγε το αυτοκίνητο και βγάζαμε φωτογραφίες. Ο Ψηλός μας προέκυψε και Σημειολόγος, επισημαίνοντας τις ομοιότητες ανάμεσα στο ελληνικό "ουράνιο τόξο" και το αγγλικό "rainbow". Ναι, θα μας πει τώρα και αυτός για εγγλέζικα... Να σου πω εγώ για εγγλέζικα...


Τελοσπάντων, με τα πολλά περάσαμε την Αρβανίτσα, το Κυριάκι, και φτάσαμε τελικά στο Ζερίκι ή Ελικώνα. Ο Ψηλός με την Ηλίθια καθίσαν στην ταβέρνα του Στάμου, αλλά φυσικά δεν με άφησαν να μπω μέσα. Απ΄ότι μπόρεσα να μυρίσω έφαγαν κοκορετσάκι τραγανό, ζουμερό μπεκρή μεζέ με πλούσια σαλτσούλα, χειροποίητες τηγανιτές πατάτες και νόστιμα αρνίσια παιδάκια. Σλούρπ...

Βέβαια και εγώ, αφού κλάφτηκα λίγο έξω από την πόρτα της ταβέρνας, χωρίς αποτέλεσμα, δεν έμεινα με δεμένα χέρια. Κοιτάξτε τι γκομενάκι εντόπισα. Όμορφη, τσαχπίνα και μικροκαμωμένη, σαν και εμένα. Μη μου πείτε ότι δεν είναι μία κούκλα!

Σάββατο 31 Οκτωβρίου 2009

ρεζιλίκι

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,
Ξέχασα να σου πώ ότι η Ηλίθια μας έκανε παααάλι ρεζίλι με τις βλακείες της. Κοτζάμ γαιδάρα έτρεχε στους αγρούς να μαζέψει αγριολούλουδα... η παιδούλα! Ιδού το κατορθωμά της:

νίκη

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

Σήμερα το ματς με τον Ψηλό είχε συγκλονιστική εξέλιξη. Ο Ψηλός προηγήθηκε στα πρώτα λεπτά με κεφαλοκλείδωμα και ζωηρές χειρονομίες, αλλά ισοφάρισα γρήγορα με δυνατό γάβγισμα από το χώρο του κέντρου. Τα μαρκαρίσματα του Ψηλού ήταν σκληρά και συχνά φλέρταρε με την κίτρινη κάρτα.

Δεν ήξερε βέβαια ότι και εγώ μπορούσα να παίξω αντιαθλητικά. Ένα δάγκωμα στο αριστερό του χέρι τον έβαλε στη θέση του. Και από τότε έγινε Τιτίκα.


αναρρίχηση

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

σου γράφω από τη βροχερή και ανεμοδαρμένη Θίσβη. Οι σημερινές μου επιδόσεις στο σκαρφάλωμα ήταν ασυναγώνιστες. Η αναρριχητική μου ικανότητα αγγίζει ακόμα και σε κλίση 70 μοιρών είναι τρομέρη. Μπράβο μου! 4x4 είμαι... "Ερρίκος ο 1ος, ο Τσερόκης"!


Παρασκευή 30 Οκτωβρίου 2009

προσμονή

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

έχω ένα καλό προαίσθημα για το σαββατοκύριακο. Κρίνοντας από την αναταραχή που επικρατούσε το πρωί στο σπίτι και το γεγονός ότι η Ηλίθια πηγαινοερχόταν αγχωμένη μέχρι να γεμίσει το σάκο με σεντόνια, πετσέτες και βρακιά, υποθέτω ότι ετοιμαζόμαστε για εκδρομούλα. Αν λάβω μάλιστα υπόψη μου το γεγονός ότι πακέταρε και τα αθλητικά της παπούτσια, τότε μάλλον θα περάσουμε υπέροχα. 


Γι αυτό και εγώ ήμουν πολύ καλό παιδί σήμερα, ούτε φώναζα, ούτε γκρίνιαζα, μασουλούσα ήσυχος την κοκκαλάρα μου... Ακόμη και όταν έφυγαν, έμεινα αραχτός στον καναπέ και δεν έκανα κιχ. κουλ.... Ας πάρω και έναν υπνάκο...


Πέμπτη 29 Οκτωβρίου 2009

δόξα

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

παρά το νεραρό της ηλικίας μου, είμαι πλέον ένας ζωντανός μύθος στα νότια προάστια. "Ερρίκος ο 1ος, ο Βρομερός" με αποκαλούν οι θαυμαστές μου. Έχω αγωνιστεί σκληρά για να κερδίσω τον τίτλο του βρωμερότερου τετράποδου. Ακόμα και τα αδέσποτα, που ζουν όλη τους τη ζωή στο δρόμο, είναι πολύ "καθαρά" για να συγκριθούν μαζί μου. 

Στη χθεσινή μου βόλτα, ανήμερα της εθνικής μας εορτής, έκανα μία πραγματικά μεγαλοπρεπή εμφάνιση, τσαλαβουτώντας σε όλους τους νερόλακους. Το αποτέλεσμα ήταν μεγαλειώδες! Η γούνα μου ανάδιδε μία αποφορά, ένα μοναδικό συνδυασμό ψαρίλας, ψόφιου αρουραίου σε αποσύνθεση, σκουπιδίλας και φυσικά λασπουριάς.





Ακόμα και μετά από 3 χέρια πλύσιμο με αφρόλουτρο η βρώμα δε λέει να φύγει, είναι ανεξίτηλη!


Τρίτη 27 Οκτωβρίου 2009

αυτογνωσία

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

δεν περνάει ούτε μία μέρα που η Ηλίθια να μην τσεκάρει την Daily Puppy (http://www.dailypuppy.com/). Μάταιος κόπος... δεν υπάρχει ομορφότερο σκυλάκι στον κόσμο!

Δευτέρα 26 Οκτωβρίου 2009

εφευρετικότητα

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

η εφευρετικότητά μου δεν έχει όρια. Κάθε φορά που φεύγουν από το σπίτι το απόγευμα χωρίς να με πάρουν μαζί τους, βρίσκω κάτι καινούργιο να γκρεμίσω/μασήσω/χαλάσω. Για παράδειγμα χθες που πήγαν να παίξουν Trivial χωρίς να με πάρουν μαζί τους (παρότι είμαι αστέρι στην κατηγορία "τηλεόραση" και ιδιαίτερα στα πρωινάδικα...) αναποδογύρισα το καθάλι των απλύτων στο μπάνιο και έβγαλα οοοοόλα τα ρουχαλάκια έξω!

Αν με αφήσουν μόνο μου και σήμερα που γιορτάζει ο ξάδερφος της Ηλίθιας, θα πάω να στρογγυλοκαθίσω το κωλαράκι μου στα πλυμμένα τους, όπως αυτός ο φίλος μου...



Παρασκευή 23 Οκτωβρίου 2009

ανατροπή

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

Παρά τις αντιξοότητες της καθημερινότητας (καθημερινό λούσιμο, μπριζολάκια από λαιμό και όχι από ελιά, και τέτοια...), μέχρι πριν από δύο λεπτά πίστευα πως είμαι το πιο τυχερό πλασματάκι με μεγάλα αυτιά σε ολόκληρο τον κόσμο! Μέχρι που είδα αυτό το μαλακιστήρι...