αυπνία

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

σήμερα το πρωί ο Ψηλός και η Ηλίθια με ζάλισαν μέχρι να ξεκουμπιστούν. Είχαν πιάσει τον καναπέ μου και μπουρ, μπουρ, μπουρ... Δε λέω, καλά παιδιά είναι, αλλά αυτή η μουρμούρα τους Παναγιά μου... δεν αντέχεται. Ειδικά σήμερα που έπαιζαν Γκρινιάρη. 

Αυτό είναι πολύ κλασσικό παιχνίδι στο σπίτι μας. Είναι πολύ απλό. Καθώς κάθονται στον καναπέ, ο ένας από τους δύο αρχίζει να κατεβάζει σιγά σιγά τα μούτρα του, και να κάνει κάτι σπαστικά. Π.χ., να ξύνει τη μύτη μου, να τρώει τα νύχια του, να ξεκουμπώνει το κουμπί του παντελονιού ξεφυσσώντας (ενώ το κουμπί είναι ήδη ξεκούμπωτο), να ξύνει τα φρύδια του, να μαδάει το κεφάλι του, να ξεροκαταπίνει και άλλα τέτοια χαζά. Ο αντίπαλος έχει στη διάθεσή του τρία όπλα: 

• Να αγκαλιάσει τον αντίπαλο με κεφαλοκλείδωμα,
• Να πέσει πάνω του ώσπου να πάθει ασφυξία,
• Να τον κανακέψει μέχρις αηδίας "σώπα, σώπα, κουτσουνάκι μου, γούτσου, γούτσου, γούτσου

Ώσπου κάποια στιγμή ο ξινισμένος (a.k.a stravonini) λυγίζει και σκάει χαμογέλακι... Μετά είναι η σειρά  του νικητή να αρχίσει να γκρινιάζει, κ.ο.κ.

Μ΄ αυτά και μ΄ εκείνα, εγώ χάνω τον πρωινό μου ύπνο (...που όλοι ξέρουμε πόσο απαραίτητος είναι για την επιδερμίδα). Άσε που ο ύπνος μετά  τις λαχταριστές συνταγές της Ντίνας Νικολάου είναι πάντα πιο γλυκός!