τις τελευταίες τρεις μέρες ο Ψηλός ήταν κάπως απόμακρος και ψυχρός. Σήμερα ντύθηκε να φύγει χωρίς να με πάει καν την πρωινή μου βόλτα. Εγώ στ΄ ορκίζομαι δεν του έχω κάνει τίποτα!
Πέρα δήλαδή από αυτά που του κάνω κάθε μέρα, να πηδάω πάνω του την ώρα που προσπαθεί να φάει, να μασάω το αυτί του και να κλέβω τις παντόφλες του. Αλλά αυτά το ξέρω ότι δεν τον ενοχλούν. Ίσα ίσα τον διασκεδάζουν και δείχνει να το απολαμβάνει κάθε φορά.
Το μόνο που μπορώ να σκεφτώ είναι ότι με ζηλεύει... Χμ... Έχει υποπέσει στην αντίληψή μου ότι από τότε που έπιασε δουλειά έχει γίνει κάπως... πως να το πώ;... σφιχτόκωλος; όχι, όχι, κάπως αλλιώς λέγεται... Α, ναι! Δυσκοίλιος! Ναι, νομίζω ότι έχει χάσει το ρυθμό του, δεν βολεύεται, πώς το λένε;
Βλέπει λοιπόν εμένα που είμαι σούπερ φιτ και τσαχπινοκώλης και τα κάνω δυο φορές τη μέρα και πρασινίζει από τη ζήλια του (δηλαδή ελπίζω να είναι από αυτό και όχι από κάτι που έχει μείνει μέσα του βδομάδα, χι, χι, χι)
Επείδη όμως είμαι μεγάλη καρδιά και θέλω να τον βοηθήσω, έκανα μία έρευνα και ανακάλυψα τον εγκυρότερο πίνακα διαβάθμισης του προβλήματος:
Ψηλέ, έλα ρε να πάμε καμιά βολτίτσα να ρίξουμε καμιά τρεχάλα! Θα σε κάνω εγώ Τύπο 4, πριν το καταλάβεις.
Δυστυχώς, αγαπημένο μου ημερολόγιο, αντί να στραφεί για συμβουλές σε μένα που ξέρω από καλό χέσιμο, ρωτάει τη μάνα του και την Ηλίθια. Τον έχουν φλομόσει στα χαμομήλια, τα μέλια, τις πορτοκαλάδες, τα μπισκότα και τα ματζούνια. Χθές μάλιστα η Ηλίθια του έδωσε και χαπάκι.
Εγώ δεν τα συμπαθώ καθόλου αυτά τα σκευάσματα. Και όταν πάει η Ηλίθια να μου δώσει εμένα κανένα, κάνω ότι το καταπίνω και μετά πάω παραδίπλα και το φτύνω. Είναι επικίνδυνα αυτά τα χαπάκια. Ούτε ξέρεις πως λειτουργούν, ούτε τι ώρα σε πιάνουν, είναι και επικίνδυνα... Άσε που μία φορά είχα ακούσει μία ιστορία από ένα μαύρο σκύλο, που λέει ότι το διάβασε σε μία εφημερίδα που βρήκε στο δρόμο. Μου έδειξε και τη φωτογραφία:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου