Αγαπημένο μου ημερολόγιο,
επειδή είμαι μεγαλόθυμος (ένα από τα πολλά μου χαρίσματα...), αφιερώνω αυτό το ποστ στον εχθρό. Ο εχθρός έχει πολλά πρόσωπα. Πουτανιάρικα, με ουρίτσα. Στη φώτο βλέπετε μόνο 3 από αυτά: τη γριά πουτάνα και τα τσικό της.
Κοιτάξτε τες καλά, γιατί δεν θα τις ξαναδείτε!
Όχι, δεν τις έσκισα... Παρότι η υπεροχή μου στην αυλή ήταν ξεκάθαρη, αποφάσισα να μη λερώσω τα δόντια μου με αίμα. Προτίμησα να αφήσω το βαρύ χειμώνα της Βοιωτίας να αποτελιώσει το έργο μου... Adieu, ψιψινέλς!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου