η αδικία

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

σήμερα με πνίγει το δίκιο μου. Μόλις έμαθα ότι ο διαχειριστής της πολυκατοικίας έκανε παράπονα για εμένα. Τον πείραξε, λέει, που μου αφήνουν ανοιχτή την εξώπορτα για να μπαινοβγαίνω. Λερώνω, λέει, τους κοινόχρηστους χώρους... 

Το κορυφαίο, όμως, είναι πως με κατηγόρησε ότι τρομοκρατώ ανυποψίαστα παιδάκια με τις φωνές μου! Αν είναι δυνατόν... Εγώ που πηγαίνω να τα χαιρετήσω με τα πιο γελαστά ματάκια κουνώντας την ουρίτσα μου. Εγώ που είμαι πιο κοντός και από νεογέννητο! Που δεν φωνάζω ποτέ σε ανθρώπους (εκτός και αν παραφυλάνε πίσω από την πόρτα, οπότε ξυπνάει ο φύλακας μέσα μου... γρ, γρ...).

Με κατηγορούν άδικα, άδικα, άδικα! Σνιφ, κλαψ, λυγμ!