φολς αλαρμ, που θα΄ λεγε και η βρετανίδα μητέρα μου. Η μαυροκέφαλη δεν είναι επίσημο μέλος της οικογένειας, αλλά φιλοξενούμενη. Τη φιλοξενούμε στον καναπέ ΜΑΣ, μέχρι να βρεθεί ένα καλό σπιτάκι και γι αυτή την καψερούλα.
Η αλήθεια είναι ότι τώρα που έμαθα ότι θα φύγει την συμπαθώ κάπως περισσότερο... Είναι ήσυχη, φρόνιμη, δε μπλέκεται στα πόδια μου, δε τρώει το φαί μου. Δεν είναι ενοχλητικιά....
Θα ρωτήσω και στο πάρκο τους φίλους μου, μήπως ξέρουν κανέναν που να θέλει σκυλίτσα! Αντε, ούστ, τα μπογαλάκια της, και σ΄ άλλη παραλία...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου