Δευτέρα 30 Νοεμβρίου 2009

φάβα

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,
στη σύντομη ζωή μου έχω ακούσει αμέτρητες φορές τον Ψηλό να γκρινιάζει για τη φάβα. Γεγονός που θα είχε κάποιο νόημα, εάν ήταν κριτικός εστιατορίων, γευσιγνώστης, σεφ, μάγειρος, ή έστω ...φοιτητής που πειραματίζεται στην κουζίνα. Πόσο μάλλον που ο Ψηλός δεν μπορεί να ξεχωρίσει τη γάστρα απ΄το τσικάλι, ή την ντομάτα από το λωττό, κ.ο.κ.
Εκνευρίζεται κάθε φορά που η φάβα του είναι φταιγμένη από ρεβύθια,


αλλά το αποκορύφωμα της μίρλας ήταν φέτος το καλοκαίρι στη Μυτιλήνη, όπου οι άνθρωποι κάνουν το λάθος να φτιάχνουν τη φάβα από ένα πράσινο μπιζέλι (μπλιάχ!).

Εμένα η φάβα μου είναι τελείως αδιάφορη ως γεύση, δηλαδή και να έλειπε τελείως από τον κόσμο δε θα σταναχωριόμουνα, αλλά επειδή δεν αντέχω να ακούω άλλη γκρίνια, παραθέτω το παρακάτω απόσπασμα (από http://gastristeros.blogspot.com/)


Λίγα λόγια για τη φάβα από το λαθούρι το ευεργετικό.
Φάβα λοιπόν, δεν είναι ένα συγκεκριμένο όσπριο, για τη λέξη ερίζουν πολλοί, γράφοντας ανακρίβειες για το αν πρόκειται για χυλό από κουκιά ή από άλλα όσπρια.
Φάβα στη λατινική γλώσσα σημαίνει έτνος, λέξη αρχαιοελληνική που σημαίνει χυλός από οποιοδήποτε όσπριο.


φάβα, Ῥωμαίοις τὸ ἔτνος ἐδόκει καλεῖν

Για το όνομα της φάβας, την ιστορία για το πως απέκτησε το όνομα της, είχα γράψει και πολλά άλλα που τώρα δεν είναι ώρα να επαναλάβω, άλλωστε περιλαμβάνονται στο βιβλίο διατροφής που ετοιμάζω με πληροφορίες για τη διατροφή από τα πρώτα βήματα των ανθρώπων μέχρι τις μέρες μας.


Η φάβα που σήμερα μαγειρεύω είναι το λαθούρι της Θήρας,
«είδος νομευτικόν, ενίοτε καλλιεργούμενον», όπως αναφέρει ο Καββάδας στο εννιάτομο εικονογραφημένο Βοτανικό Φυτολογικό Λεξικό.
Από τους καρπούς αυτού του φυτού παράγεται η κίτρινη φάβα όπως αναφέρει και ο Γεννάδιος στο Φυτολογικό Λεξικό του όπου αναφέρει:
«παρ’ ημίν την αρίστην φάβαν παράγει και εξάγει η Θήρα, ένθα ο λάθυρος ούτος καλλιεργείται εκτενώς»


Καρποί του φυτού (Lathyrus clymenum), που πρόκειται για ένα είδος αρακά, όπως είχαμε αναφέρει και παλαιότερα, έχουν βρεθεί στον οικισμό της Εποχής του Χαλκού, στο Ακρωτήρι της Σαντορίνης, στην προϊστορική Θήρα.




Στο νησί της Σαντορίνης εδώ και 4000 χρόνια καλλιεργείται το είδος, διεσώθηκαν καρποί και καλλιεργούνται μέχρι σήμερα από οικογένειες και ανθρώπους με μεράκι όπως ο (Γιαγκούλας) ο γνωστός Γιώργης Αλεφραγκής και ο (Μπελάς) Μιχάλης Αρβανίτης, που δεν υπέκυψαν στις μονοκαλλιέργειες, κράτησαν ντόπιο σπόρο και με σεβασμό σε πατροπαράδοτες μεθόδους καλλιεργούν με παραδοσιακές μεθόδους, επιμένοντας σε καλλιέργειες όπου τα πάντα γίνονται με το χέρι και παραδοσιακά μέσα άλεσης.


Παρόμοιες καλλιέργειες υπήρχαν παλαιότερα σε πολλά μέρη της Ελλάδος, όπως αναφέρει ο Γεννάδιος
«νομευτικόν, κοινόν πολλαχού της Ελλάδος»,
σήμερα ο ελληνικός σπόρος καλλιεργείται εκτός από την Σαντορίνη και στην Ανάφη όπου όπως αναφέραμε σωστά ονομάζεται το φάβα, τηρείται το ουδέτερο γένος, τους λόγους αναφέραμε παλαιότερα.
Επίσης στην Κρήτη μέχρι πριν λίγο καιρό καλλιεργούσαν αυτό το είδος, σήμερα δεν ξέρω αν ακόμη υπάρχει η παραδοσιακή αυτή καλλιέργεια.


Είτε από παραδοσιακό ελληνικό σπόρο, είτε παραγόμενο με μαζικές βιομηχανοποιημένες καλλιέργειες, το λαθούρι είναι πλούσιο σε σίδηρο, μαγνήσιο, κάλιο, ποτάσιο, βιταμίνες B, C, E, φολικό οξύ, πρωτεΐνες, έχει χαμηλής περιεκτικότητας λιπαρά, υψηλή περιεκτικότητα φυτοχημικών ουσιών που συμβάλλουν στην αναπαραγωγική διαδικασία, βοηθούν την ανάπτυξη των παιδιών, ουσίες που είναι κατάλληλες στην πρόληψη καρδιαγγειακών παθήσεων, πιθανή πρόληψη κατά του καρκίνου και του διαβήτη


Είναι πλούσιο σε φυτικές ίνες, που βοηθούν στη μεταφορά του περιεχομένου των εντέρων, συμβάλλει έτσι κατά της δυσκοιλιότητας. Η κατανάλωση του μειώνει τη χοληστερόλη του αίματος, εξασφαλίζοντας προστασία στην καρδιά. Για το λόγο αυτό αντικαθιστώντας με αυτό το όσπριο αλλά και με τα υπόλοιπα όσπρια το κρέας στις διατροφικές μας συνήθειες, χαρίζουμε μεγάλο δώρο στο καρδιαγγειακό μας σύστημα. Αντίθετα το κρέας επειδή είναι πλούσιο σε λιπαρές ουσίες και χοληστερόλη θεωρείται ακατάλληλο και επικίνδυνο αν καταναλώνεται σε μεγάλες ποσότητες και συχνά.


Το λαθούρι είναι φτωχό σε σάκχαρα και πλούσιο σε σύνθετους υδατάνθρακες, έχει χαμηλό γλυκαιμικό δείκτη, οπότε ενδείκνυται ως κατάλληλη τροφή για τους διαβητικούς κι όσους θέλουν να κάνουν δίαιτα ή απλά να τηρήσουν μια υγιεινή διατροφή.
Η φάβα από λαθούρι προσδίδει περίπου 80kcal ανά 100γρ.


Το λαθούρι αντίθετα από τα υπόλοιπα όσπρια είναι εύπεπτο, για το λόγο αυτό είναι όσπριο που είναι κατάλληλο για τους ηλικιωμένους, στα ιδρύματα όπου φιλοξενούνται ηλικιωμένοι χρησιμοποιείται ως βραδινό σε ελαφριές σουπίτσες-χυλούς.

Παρασκευή 27 Νοεμβρίου 2009

κούραση

Σήμερα το πρωί ξύπνησα κουρασμένος... Δεν ξέρω και αυτός ο καναπές είναι κάπως άβολος. Άσε που είναι πια μικρός και δεν χωράμε. Να μόνο εγώ να ξαπλώσω λίγο να τανυθώ πάει ο καναπές...


Ρε παιδιά τι θα γίνει με εκείνον τον τριθέσιο το γωνιακό; Άντε να μπορούμε να βολευτούμε όλοι. Δε νιώθω καλά που πρέπει να σας διώχνω για να πέσω για ύπνο!

αγωνία

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,
τις τελευταίες τρεις μέρες ο Ψηλός ήταν κάπως απόμακρος και ψυχρός. Σήμερα ντύθηκε να φύγει χωρίς να με πάει καν την πρωινή μου βόλτα. Εγώ στ΄ ορκίζομαι δεν του έχω κάνει τίποτα! 
Πέρα δήλαδή από αυτά που του κάνω κάθε μέρα, να πηδάω πάνω του την ώρα που προσπαθεί να φάει, να μασάω το αυτί του και να κλέβω τις παντόφλες του. Αλλά αυτά το ξέρω ότι δεν τον ενοχλούν. Ίσα ίσα τον διασκεδάζουν και δείχνει να το απολαμβάνει κάθε φορά.

Το μόνο που μπορώ να σκεφτώ είναι ότι με ζηλεύει... Χμ... Έχει υποπέσει στην αντίληψή μου ότι από τότε που έπιασε δουλειά έχει γίνει κάπως... πως να το πώ;... σφιχτόκωλος; όχι, όχι, κάπως αλλιώς λέγεται... Α, ναι! Δυσκοίλιος! Ναι, νομίζω ότι έχει χάσει το ρυθμό του, δεν βολεύεται, πώς το λένε;
Βλέπει λοιπόν εμένα που είμαι σούπερ φιτ και τσαχπινοκώλης και τα κάνω δυο φορές τη μέρα και πρασινίζει από τη ζήλια του (δηλαδή ελπίζω να είναι από αυτό και όχι από κάτι που έχει μείνει μέσα του βδομάδα, χι, χι, χι)
Επείδη όμως είμαι μεγάλη καρδιά και θέλω να τον βοηθήσω, έκανα μία έρευνα και ανακάλυψα τον εγκυρότερο πίνακα διαβάθμισης του προβλήματος:

Ψηλέ, έλα ρε να πάμε καμιά βολτίτσα να ρίξουμε καμιά τρεχάλα! Θα σε κάνω εγώ Τύπο 4, πριν το καταλάβεις.

Δυστυχώς, αγαπημένο μου ημερολόγιο, αντί να στραφεί για συμβουλές σε μένα που ξέρω από καλό χέσιμο, ρωτάει τη μάνα του και την Ηλίθια. Τον έχουν φλομόσει στα χαμομήλια, τα μέλια, τις πορτοκαλάδες, τα μπισκότα και τα ματζούνια. Χθές μάλιστα η Ηλίθια του έδωσε και χαπάκι. 
Εγώ δεν τα συμπαθώ καθόλου αυτά τα σκευάσματα. Και όταν πάει η Ηλίθια να μου δώσει εμένα κανένα, κάνω ότι το καταπίνω και μετά πάω παραδίπλα και το φτύνω. Είναι επικίνδυνα αυτά τα χαπάκια. Ούτε ξέρεις πως λειτουργούν, ούτε τι ώρα σε πιάνουν, είναι και επικίνδυνα... Άσε που μία φορά είχα ακούσει μία ιστορία από ένα μαύρο σκύλο, που λέει ότι το διάβασε σε μία εφημερίδα που βρήκε στο δρόμο. Μου έδειξε και τη φωτογραφία:
 


Πέμπτη 26 Νοεμβρίου 2009

απόλαυση

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,
τι μαρτύριο ήταν και αυτό το χθεσινό;;; Έρχεται λοιπόν ο Ψηλός με ένα ταπεράκι. Εγώ το κατάλαβα από την πρώτη στιγμή ότι κάλο υπάρχει εκεί. Και με το που ανοίγει... Πω πω μύρισε όλο το δωμάτιο... Ήταν κάτι ζουμερά κεφτεδάκια, δηλαδή, τι κεφτεδάκια; Κεφτεδάρες ήτανε! Σε κόκκινη σάλτσα. Όχι, από αυτές τις νερούλές, όχι, όχι. Αυτή ήταν πλούσια, βελουδένια, με κομματάκια ντομάτας... να σαν και αυτά:


Ντουβρουτζά έπαθα μέχρι να ρθουν στο πολυτραπέζι/κομόδινο. Φυσικά, δεν με άφηναν να φάω. Αλλά και εγώ, εκεί, δεν τους άφηνα σε ησυχία. Ευτυχώς, περίσσεψαν δυο κεφτεδούμπες και για μένα. Αχ, από χθες δεν μπορώ να σταματήσω να τα σκέφτομαι.

Τετάρτη 25 Νοεμβρίου 2009

στεναχώρια

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,
είμαι πολύ στεναχωρημένος. Εκεί που πίστευα ότι το pack μου έχει αποκτήσει ένα κύρος, μία συνέπεια, μία σταθερότητα, μία παρουσία... ο Ψηλός μου την έσκασε! Πολύ φοβάμαι ότι με πούλησε. 


Αν κρίνω μάλιστα από το ντύσιμό του, που μου κυκλοφορεί πλέον ολημερίς σα φιγουρίνι, πιστεύω ότι έχει χωθεί σε κάποιο από αυτά τα ψιλομύτικα, μπουρζουά πάκς του Κωλονακίου.
Έχω ακούσει ότι οι σκύλοι του Κωλονακίου βγαίνουν βόλτα με Φιλιπινέζες. Εγώ φιλιπινέζες δεν έχω δει, αλλά τις φαντάζομαι κοντές, άσχημες και άγριες. "Αν δεν κατουρήσεις εδώ και τώρα, θα στο κόψω!"

Παρασκευή 20 Νοεμβρίου 2009

συμπαράσταση


Αγαπημένο μου ημερολόγιο,
ο Ψηλός περνάει δύσκολες ώρες ψάχνοντας για δουλειά. Το πρόβλημά του φαίνεται να είναι το γεγονός ότι είναι ιδιαίτερα ικανός, και κατά συνέπεια περιζήτητος. Το αποτέλεσμα βέβαια είναι να τρέχει σε ένα σωρό συνεντεύξεις, να αγχώνεται για την παρουσία του και να ιδρώνει τα πουκάμισά του. Στη συνέχεια τα πουκάμισα κάνουν κίτρινους λεκέδες στη μασχάλη, που φεύγουν μόνο με πλύσιμο. Από τα πολλά πλυσίματα τα πουκάμισα γαριάζουν και δε φαίνονται πια σαν καινούργια.


Αποφάσισα λοιπόν να του δώσω μερικές πρακτικές συμβουλές για να καταφέρει να ξεφύεγει από τους επίδοξους εργοδότες/δεσμοφύλακες, βασιζόμενος στην προσωπική μου πείρα. 
  • 1ον: Κάνε την πάπια.

  •   2ον: Παίξτο τρέλα...

Τρίτη 17 Νοεμβρίου 2009

ορφάνια

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,
έχω σοκαριστεί! Ανακάλυψα ότι υπάρχει στον κυβερνοχώρο ένας τύπος που μου μοιάζει απίστευτα... Ιδού:

Λέτε να είναι αδελφός μου; Και ποιος είναι αυτός ο άσχημος φαλακρός δίπλα του; 
Από μικρός είχα καταλάβει ότι κάτι δεν πάει καλά με την οικογενειά μου... Απλά ένιωθα ότι δεν ταιριάζω... Οι άνθρωποι γύρω μου δεν με καταλαβαίνουν...
Όσον αφορά την Ηλίθια ήμουν σίγουρος ότι δεν είναι η βιολογική μου μητέρα. Είναι απλό: είναι Η-λ-ί-θ-ι-α. Αλλά για τον Ψηλό είχα ακόμα αμφιβολίες... Είναι τριχωτός, κατουράει όρθιος, τρώει γρήγορα με μεγάλες μπουκιές, δεν του αρέσει να του πειράζουν τα αυτιά... Όσο να πεις, υπάρχουν ομοιότητες.
Τώρα όμως ξεκαθαρίζουν όλα: είμαι υιοθετημένος! Μόνος και καταφρονεμένος θα πορεύομαι στη ζωή...

ανησυχία

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,
τις τελευταίες μέρες ο Ψηλός φέρεται περίεργα. Συνέχεια κρυώνει και κάθεται κάτω από τα σκεπάσματα. Μου φαίνεται στεναχωρημένος. Χθες του έγλειψα τη μύτη και ήταν ...στεγνή! Ανησυχώ... 


Αν πάθει κάτι, ποιος θα αναλάβει την πρωινή μου βόλτα;

Δευτέρα 16 Νοεμβρίου 2009

πεζοπορία

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,
την Κυριακή περάσαμε υπέροχα! Πήγαμε εκδρομη στην Πάρνηθα. Ξεκινήσαμε μία δίωρη πεζοπορία από το Καταφύγιο Μπάφι, ακολουθώντας τα σηματοδωτημένα μονοπάτια με τον κόκκινο κύκλο, κυριολεκτικά μέσα στο δάσος. Ήταν τέλεια! Φυσικά ανέλαβα το σημαντικότερο ρόλο, αυτόν του ιχνηλάτη-οδηγού. Μάλιστα, επειδή είμαι σβέλτονς, έπρεπε να σταματάω σε τακτά χρονικά διαστήματα για να πλησιάσουν και οι άλλοι. Ειδικά η Ηλίθια είναι η προσωποποίηση της αργοπορίας, αλλά την αγαπάμε, γιατί είναι γυριστρούλα. 


Δυστυχώς δεν έχω φωτογραφικά ντοκουμέντα γιατί ο Ψηλός ξέχασε τη φωτογραφική και η Ηλίθια το κινητό της. Υπήρχε βέβαια και η κάμερα στο κινητό του Ψηλού, αλλά όπως  είχε πει  κάποτε ένας σοφός άνδρας "αυτή βγάζει μόνο νεκρή φύση... σε τρίποδο".Ελπίζω όμως να ξανπάμε σύντομα και να βγάλουμε πολλές πολλές φωτογραφίες με τα κατορθώματά μου!
Μετά τη βόλτα μας καθίσαμε για καφέ στο Καταφύριο. Υπήρχαν αρκετοί άνθρωποι που ήθελαν να μου χαρίσουν τα χάδια τους. Υπήρχε όμως και μία ενοχλητική μαυρούκα, η Ναόμι. Θα της δείξω εγώ...

Πέμπτη 12 Νοεμβρίου 2009

ανακούφιση

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,
επιτέλους η επιμονή μου άρχισε να αποδίδει καρπούς. Χθες συνέβη το εξής κοσμοιστορικό: 3 βόλτες! Μάλιστα, βόλτα και το πρωί, και το απόγευμα και το βράδυ... Αμέ!
Η αλήθεια είναι ότι είχα αρχίσει να απελπίζομαι με την Ηλίθια που έχω μπλέξει. Φοβόμουν ότι ίσως να είμαι καταδικασμένος να ανακουφίζομαι στη ντουζιέρα για την υπόλοιπη ζωή μου. Χρειάστηκε να επιστρατεύσω όλη μου την πονηριά και να καταστρώσω ένα σατανικό σχέδιο δράσης για να ανατρέψω το status quo της βόλτας. Άρχισα λοιπόν να το παίζω βλάκας, ότι τάχα μου, τάχα μου δεν αντιλαμβανόμουν που πρέπει να τα κάνουμε. Και δώστου κατούρημα στο πάτωμα του μπάνιου... Και με χαλάκι, και χωρίς χαλάκι... Τσουρ, τσουρ, τσουρ... Είδε κι απόειδε η Ηλίθια να σφουγγαρίζει το μπάνιο, απελπίστηκε και τελικά ενέδωσε. 
Τώρα, μόλις με βλέπει να πλησιάζω την πόρτα παρακλητικά, πετιέται πάνω σαν ελατήριο, βάζει ότι βρει μπροστά της και βουρ... έξω! 

 

Τετάρτη 4 Νοεμβρίου 2009

τζαζ

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,
δε φτάνει που δε μ΄αφήνουν να κοιμηθώ τις 18 ώρες ύπνου την ημέρα που έχω ανάγκη, για να συνεχίσω αυτήν την υπερπαραγωγή τρίχας, αυτή η Ηλίθια έχει χαζέψει τελείως από την πολλή τηλεόραση. Βγαίνει έξω με το μαλλί σαν άλλη "σίσσυ-μάνα-χρηστίδου μες την καλή χαρά" με την μπουτουνιέρα/λελούδι στο πλάι. Ιδού οι πομπές της...

αυπνία

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,
σήμερα το πρωί ο Ψηλός και η Ηλίθια με ζάλισαν μέχρι να ξεκουμπιστούν. Είχαν πιάσει τον καναπέ μου και μπουρ, μπουρ, μπουρ... Δε λέω, καλά παιδιά είναι, αλλά αυτή η μουρμούρα τους Παναγιά μου... δεν αντέχεται. Ειδικά σήμερα που έπαιζαν Γκρινιάρη. 

Αυτό είναι πολύ κλασσικό παιχνίδι στο σπίτι μας. Είναι πολύ απλό. Καθώς κάθονται στον καναπέ, ο ένας από τους δύο αρχίζει να κατεβάζει σιγά σιγά τα μούτρα του, και να κάνει κάτι σπαστικά. Π.χ., να ξύνει τη μύτη μου, να τρώει τα νύχια του, να ξεκουμπώνει το κουμπί του παντελονιού ξεφυσσώντας (ενώ το κουμπί είναι ήδη ξεκούμπωτο), να ξύνει τα φρύδια του, να μαδάει το κεφάλι του, να ξεροκαταπίνει και άλλα τέτοια χαζά. Ο αντίπαλος έχει στη διάθεσή του τρία όπλα: 
  • Να αγκαλιάσει τον αντίπαλο με κεφαλοκλείδωμα,
  • Να πέσει πάνω του ώσπου να πάθει ασφυξία,
  • Να τον κανακέψει μέχρις αηδίας "σώπα, σώπα, κουτσουνάκι μου, γούτσου, γούτσου, γούτσου

Ώσπου κάποια στιγμή ο ξινισμένος (a.k.a stravonini) λυγίζει και σκάει χαμογέλακι... Μετά είναι η σειρά  του νικητή να αρχίσει να γκρινιάζει, κ.ο.κ.

Μ΄ αυτά και μ΄ εκείνα, εγώ χάνω τον πρωινό μου ύπνο (...που όλοι ξέρουμε πόσο απαραίτητος είναι για την επιδερμίδα). Άσε που ο ύπνος μετά  τις λαχταριστές συνταγές της Ντίνας Νικολάου είναι πάντα πιο γλυκός!

Δευτέρα 2 Νοεμβρίου 2009

ανωτερότητα

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,
επειδή είμαι μεγαλόθυμος (ένα από τα πολλά μου χαρίσματα...), αφιερώνω αυτό το ποστ στον εχθρό. Ο εχθρός έχει πολλά πρόσωπα. Πουτανιάρικα, με ουρίτσα. Στη φώτο βλέπετε μόνο 3 από αυτά: τη γριά πουτάνα και τα τσικό της.

Κοιτάξτε τες καλά, γιατί δεν θα τις ξαναδείτε! 
Όχι, δεν τις έσκισα... Παρότι η υπεροχή μου στην αυλή ήταν ξεκάθαρη, αποφάσισα να μη λερώσω τα δόντια μου με αίμα. Προτίμησα να αφήσω το βαρύ χειμώνα της Βοιωτίας να αποτελιώσει το έργο μου... Adieu, ψιψινέλς!

Κυριακή 1 Νοεμβρίου 2009

κανελίτσα

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,
σήμερα ξεκινήσαμε παρά την κακοκαιρία να κάνουμε το γύρο των χωριών του Ελικώνα. Ανεβήκαμε από τη Θίσβη, όπου συναντήσαμε πολλά "ουράνια τόξα". Μάλιστα σαν να μην είχαν ξαναδεί ποτέ  τους τέτοιο θέαμα, ο Ψηλός σταματάγε το αυτοκίνητο και βγάζαμε φωτογραφίες. Ο Ψηλός μας προέκυψε και Σημειολόγος, επισημαίνοντας τις ομοιότητες ανάμεσα στο ελληνικό "ουράνιο τόξο" και το αγγλικό "rainbow". Ναι, θα μας πει τώρα και αυτός για εγγλέζικα... Να σου πω εγώ για εγγλέζικα...


Τελοσπάντων, με τα πολλά περάσαμε την Αρβανίτσα, το Κυριάκι, και φτάσαμε τελικά στο Ζερίκι ή Ελικώνα. Ο Ψηλός με την Ηλίθια καθίσαν στην ταβέρνα του Στάμου, αλλά φυσικά δεν με άφησαν να μπω μέσα. Απ΄ότι μπόρεσα να μυρίσω έφαγαν κοκορετσάκι τραγανό, ζουμερό μπεκρή μεζέ με πλούσια σαλτσούλα, χειροποίητες τηγανιτές πατάτες και νόστιμα αρνίσια παιδάκια. Σλούρπ...

Βέβαια και εγώ, αφού κλάφτηκα λίγο έξω από την πόρτα της ταβέρνας, χωρίς αποτέλεσμα, δεν έμεινα με δεμένα χέρια. Κοιτάξτε τι γκομενάκι εντόπισα. Όμορφη, τσαχπίνα και μικροκαμωμένη, σαν και εμένα. Μη μου πείτε ότι δεν είναι μία κούκλα!